Święty Jan Berchmans urodził się 13 marca 1599 roku w Dies,
we Flandrii (Holandia), jako najstarszy z pięciu synów.
Jego ojciec był garbarzem, matka zaś jego Elżbieta była córką burmistrza Handriana van den Hove. Na usilne prośby chłopca rodzice zgodzili się zapłacić za naukę chłopca.
Jednak na wskutek choroby matki musiał przerwać studia. Dopiero dzięki finansowej dotacji miejscowego proboszcza mógł on kontynuować rozpoczęte nauki. Czując pociąg do stanu duchowego, zaczął się uczyć języka łacińskiego.
Na skutek trudnych warunków w domu musiał Jan ponownie przerwać studia. Udał się do Mechlina (Malines) tam zarabiał posługą u pewnego kanonika katedry i kształcił się dalej.
Po ukończeniu celującym studiów humanistycznych Jan Berchmans wstąpił do nowicjatu w Mechlinie. Po roku nowicjatu złożył śluby zakonne 1618 roku został św. Jan wysłany na dalsze studia do Rzymu - filozofii i teologii. I tu wyróżniał się wśród kleryków. Wytypowany do prowadzenia dysputy publicznej, zadziwił wszystkich pamięcią i subtelnością argumentacji. Był to jednak jego ostatni sukces na ziemi.
Nie mógł wytrzymać klimatu lata rzymskiego - jego gorączek na zewnątrz a chłodu w murach. Nabawił się gorączki a potem zapalenia płuc. Organizm zniszczony nauką intensywną
i jeszcze bardziej aktywnym życiem wewnętrznym nie zdołał
się obronić. Mimo zabiegów lekarzy po 6 dniach święty opuścił ziemię dla nieba 13 sierpnia 1621 roku. Nikt nie wątpił że przeniósł się do wieczności nowy święty zakonu. Jan Berchmans wyszczególniał się serdecznym nabożeństwem do Najświętszej. Eucharystii.
Może dlatego stał się patronem dla wielu kółek ministrantów. Zasadą jego życia było: ,,Czyń co czynisz" oraz ,,Najdoskonalszą rzeczą jest zacząć od najmniejszych rzeczy". Faktycznie uświęcił się ie przez wielkie czyny ale przez sumienne wykonywanie codziennych obowiązków, pilne zachowanie reguły i przez gorące umiłowanie Pana Jezusa i Jego Matki. Jego kanonizacja nastąpiła przez Leona XIII w 1887 roku. Ciało jego spoczywa w Rzymie
w osobnym bogatym ołtarzu, a jego serce znajduje się w kościele Jezuitów w Lovanium. Wraz ze św. Alojzym jest on patronem młodzieży studiującej.
we Flandrii (Holandia), jako najstarszy z pięciu synów.
Jego ojciec był garbarzem, matka zaś jego Elżbieta była córką burmistrza Handriana van den Hove. Na usilne prośby chłopca rodzice zgodzili się zapłacić za naukę chłopca.
Jednak na wskutek choroby matki musiał przerwać studia. Dopiero dzięki finansowej dotacji miejscowego proboszcza mógł on kontynuować rozpoczęte nauki. Czując pociąg do stanu duchowego, zaczął się uczyć języka łacińskiego.
Na skutek trudnych warunków w domu musiał Jan ponownie przerwać studia. Udał się do Mechlina (Malines) tam zarabiał posługą u pewnego kanonika katedry i kształcił się dalej.
Po ukończeniu celującym studiów humanistycznych Jan Berchmans wstąpił do nowicjatu w Mechlinie. Po roku nowicjatu złożył śluby zakonne 1618 roku został św. Jan wysłany na dalsze studia do Rzymu - filozofii i teologii. I tu wyróżniał się wśród kleryków. Wytypowany do prowadzenia dysputy publicznej, zadziwił wszystkich pamięcią i subtelnością argumentacji. Był to jednak jego ostatni sukces na ziemi.
Nie mógł wytrzymać klimatu lata rzymskiego - jego gorączek na zewnątrz a chłodu w murach. Nabawił się gorączki a potem zapalenia płuc. Organizm zniszczony nauką intensywną
i jeszcze bardziej aktywnym życiem wewnętrznym nie zdołał
